آرامگاه لنین مسکو
برای هزاران سال انسان از روشهای مختلف مومیایی کردن برای حفظ بدن مردگان استفاده کرده است اما هیچ کدام از این روشها با تجربهی ۹۰ سالهی روسیه در حفظ بدن ولادیمیر لنین، انقلابی کمونیست و بنیانگذار اتحاد جماهیر شوروی قابل مقایسه نیست. دانشمندان روسی به طور تجربی روشی را توسعه دادهاند که ظاهر، احساس و انعطاف پذیری جسد را همچون روز اول حفظ کرده است؛ کسی که ۱۴۵ ساله شده است.
جسد مومیایی شده ی لنین در پیراهن سفید و کت شلوار مشکی در یک ویترین شیشه ای در سالن مخصوصی با درهای ورودی و خروجی جداگانه در محلی در حاشیه ی میدان سرخ که از سنگ گرانیت ساخته شده، قرار دارد. در روز بازدید مردم از یک درب وارد و پس از تماشای جسد که گویی به خواب عمیق فرورفته، از درب دیگر خارج شوند. جسد لنین از سال 1924 و پس از مرگش در این مکان بوده است. تنها مدت کوتاهی در دوره ی جنگ جهانی دوم که مسکو تحت بمباران های شدید قرار داشت، به سیبری منتقل شد. بین سالهای 1953 تا 1961 جنازه ی مومیایی شده ژوزف استالین هم در کنار جسد لنین قرار گرفت، اما بعدها از آن جا خارج و در بیرون از مقبره دفن گردید. بالای مقبره¬ ی لنین سکویی ساخته شد که در مراسم رسمی، مقامات بلندپایه ی شوروی آن جا می ایستادند و در مراسم رژه، مردم یا ارتش را نظاره می کردند. در روزهای بازدید تمام راه های میدان سرخ بسته می شود و گردشگران تنها از یک طرف با صف منظم وارد می شوند. صف خیلی آرام حرکت می کند و افراد در سکوت کامل باید وارد سالن مقبره شده و بدون توقف، بعد از تماشای جسد لنین از در دیگر خارج شوند. مسیر خروج بازدیدکنندگان به گونه ای طراحی شده است که از کنار دیوار کرملین و قبر افراد مشهوری مثل برژنف، استالین، دزرژینسکی، جان رید (نویسنده آمریکایی کتاب 10 روزی که دنیا را تکان داد)، یوری گاگارین، مارشال ژوکوف و ایگور کورچاتف بگذرند.
مقبره لنین از جاذبههای ترسناکی است سالانه گردشگران بیشماری را به مسکو میکشاند. در این آرامگاه جسد مومیایی شده لنین انتظار شما را میکشد.
لنین در وصیتنامهاش خواسته بود که او را خاک کنند اما به جای این کار او را مومیایی کردند و درون یک تابوت چوبی موقت که توسط «الکسی شویوسیف» (Alexei Shchusev) طراحی شده بود، قرار دادند. بدن او قبل از تدفینش برای نمایش عموم در معرض دید قرار گرفت اما مردم روسیه موافق دفن جسد نبودند. دولت روسیه ادعا میکند که بیش از ۱۰,۰۰۰ تلگراف مبنی بر اینکه بدن این رهبر بزرگ را برای نسلهای آینده حفظ کنند، دریافت کرده است.
در پاسخ به درخواستهای مردم، مقبرهای دائمی در سال ۱۹۲۹ برای نگهداری از جسد لنین به مدت طولانی تأسیس شد. مقبره کنونی در سال ۱۹۳۰ مورد بهرهبرداری قرار گرفت و دوباره به دست الکسی شویوسیف طراحی شد. جسد لنین در این مقبره ماند تا زمانی که به شهر تیومن در سیبری منتقل شد (البته همراه با تیم نگهداری از جسد) چرا که مسکو در خطر هجوم نازیها قرار داشت. در مارس ۱۹۴۵ در طی عملیاتی به نام «شی شماره ۱» جسد لنین از سیبری به مسکو بازگردانده شد.
برای ادامه نگهداری از جسد لنین گروهی از متخصصان (ایلیا بارسکی و پسرش بوریس بارسکی) مسئول نگهداری از حفظ جسد شدند. متاسفانه بدن ۸۵ سالهی لنین هنوز با وجود اینکه کمی گرم نگه داشته میشد تا ظاهر زندهتری داشته باشد اما هنوز ظاهر خاص مومی و میوهای دارد. تابوت در دمای ثابت ۱۶ درجه سلسیوس و رطوبت ۸۰ - ۹۰٪ نگهداری میشود. هر هفته مقدار کمی سفیدکننده استفاده میشود تا با قارچهای ضدرنگ و کپکهای روی پوست لنین مبارزه کنند. هر ۱۸ ماه مقبره را برای انجام حمام گلیسیرین و پتاسیم جسد به مدت یک ماه تعطیل میکنند. در طول این مدت لباسهای لنین شسته و به دقت اتو میشوند. هر ۳ سال کت لنین را عوض میکنند.
به خاطر بحرانهای مالی اخیر، خیریهای که از جسد لنین محافظت میکرد ورشکسته شده و دیگر نمیتواند کتهای ابریشمی را برای لنین تهیه کند. لنین را میتوانید در این آرامگاه به مدت ۵ دقیقه، همراه با یک گروه کوچک و زیر نظر نگهبانان ملاقات کنید. مقبره لنین در میدان سرخ مسکو در کنار دیوارهای کاخ کرلمین قرار دارد. یادتان باشد که درون مقبره نمیتوانید صحبت کنید، سیگار بکشید و عکس بگیرید
اگرچه روشهای جدیدی مانند پلاستینه کردن در آن زمان در اختیار آزمایشگاه لنین نبوده است اما اگر بود هم نمیتوانستند از آن استفاده کنند چرا که در این روش سفتی غیر طبیعی در اجزای جسد ایجاد میشود. در سالهای ابتدایی مرگ لنین محققان مجبور بودند با ظرافت بسیار زیاد قسمتهایی از جسد را با مواد جایگزین تعویض کنند، آزمایشگاه لنین برای مقابله با کپکها و چین و چروک گاهی قسمتهای خاصی از بدن لنین را با مواد جایگزین تعویض میکرد. هنگامی که در سال ۱۹۴۵ قسمتی از پوست پای لنین مفقود شد دانشمندان تکههایی از پوست مصنوعی را برای جایگزینی توسعه دادند. آنها بینی، صورت و باقی قسمتهای بدن او را دوباره شکل دادند تا حس و ظاهر قبلی خود را به دست بیاورد. موادی ساخته شده از پارافین، گلیسرین و کاروتن جایگزین چربی پوست شدند تا چشم انداز واقعیتری از پوست را به نمایش بگذارند. در اوج فعالیت آزمایشگاه لنین بین سالهای ۱۹۵۰ تا ۱۹۸۰ تعداد کارکنان آن تا ۲۰۰ نفر هم میرسید. این افراد بر روی موضوعات مختلفی مانند روشهای جلوگیری از پیر شدن سلولهای پوست و روشهای پیوند پوست کار میکردند. در دههی ۱۹۹۰ و با فروپاشی اتحادیه جماهیر شوروی این مؤسسه حمایتهای مالی از طرف دولت را از دست داد، اما همچنان با کمک بخش خصوصی به فعالیتش ادامه داد تا زمانی که پول دریافتی از طرف دولت به سطح نرمال قبلی بازگشت.
تلاشهای آزمایشگاه لنین حتی به توسعهی روشهای پزشکی دیگری نیز منتهی شده است، به عنوان مثال یکی از این دستاوردها باعث ساخت تجهیزات ویژهای شد که مانع حرکت خون از مجرای کلیه در زمان پیوند میشود. یا در اواخر دههی ۱۹۸۰ یوری لاپوخین محقق این آزمایشگاه روش غیر تهاجمی تست سه قطره را برای آزمایش سطح کلسترول در بافت پوست توسعه داد. در سال ۲۰۰۲ محققان روسی این اختراع را به نام خود ثبت کردند و همراه با شرکت کانادایی PreVu اولین و تنها روش آزمایش غیر تهاجمی میزان کلسترول از طریق پوست را برای مراقبت از بیماران در منزل تجاری کردند. اینها میراثی از لنین هستند که نه شوروی و نه غرب در قرن گذشته نمیتوانستند تصوری از آن داشته باشند.