آسمان خراش‌های استالینی مسکو

هفت‌ خواهران میراث یک معماری بی‌نظیر و سمبلی از معروف‌ ترین طراحی آسمان‌ خراش‌ ها در جهان به شمار می‏ رود.

طراحی این آسمان ‌خراش ‌ها به دستور جوزف استالین Jozef Stalin و به ‌منظور تجلیل از دولت شوروی پس از جنگ جهانی دوم انجام شد ؛ که به رقابت با آسمان‌ خراش ‌های آمریکا پرداخته است. هر آسمان‌ خراش، با معماری خاصی طراحی‌ شده و به سمت برج مرکزی متمرکز است. اصرار استالین بر این بود که تمام هفت برج دارای یک مناره ی مخروطی شکل باشند و همین موضوع نیز باعث وجه تمایز آن از آسمان ‌خراش‌ های آمریکا بود.

معماری هفت‌ خواهران

هفت ‌خواهران، میراث معماری نوین در دوره استالینی می ‌باشد که سبک معماری باروک بر جذابیت آن می ‌افزاید. این ساختمان ‌ها یاد آور سرکوب استالینی بوده و به همین خاطر بسیار بحث ‌برانگیز هستند.

آسمان‌ خراش‌ های هفت‌گانه مسکو با ترکیبی استادانه طراحی‌ شده و نمای آن ‌ها از دور منحصر به ‌فرد و خیره‌ کننده است. تکنولوژی مورد استفاده در این آسمان‌ خراش ‌ها به سبک معماری آمریکایی می ‌باشد. شکوه و عظمت این آسمان ‌خراش‌ های هفت‌گانه، نمادی از پیوند معماری بی ‌نظیر معماران روسی بوده و انتخاب طراحان زبده و برجسته از شاخص ‌های اهمیت معماری آن می ‌باشد. معماران حرفه‌ ای همچون جولتووسکی Zholtovoskyکه در طراحی این ساختمان ‌های غول ‌پیکر نقش مهمی داشته و قدیمی ‌ترین آن ‌ها، ولادیمیر گلفریخ Gelfreikh و جوان ‌ترین نیز میخاییل پوسوخین Mikhel Posokhin بودند و صدها طراح نیز در طراحی و ساخت این آسمان ‌خراش‌ های باشکوه نقش مهمی را ایفا کردند.

هفت‌خواهران به‌عنوان میراث معماری و بازمانده ‌ای از نسل استالین همچون رشته‌کوه‌ هایی استوار، قلب آسمان مسکو را شکافته و چشم هر بیننده ‌ای را خیره می ‌سازد. بازدید از این آسمان‌ خراش‌ ها همچون سفری به معماری دوران سلطنت استالین و معماری باشکوه آن دوران به شمار می‏ رود.

تاریخچه هفت‌ خواهران

به دلیل شکل ساختاری و نمای این ساختمان ‌ها، شکی نیست که آن‌ ها نمایشی بزرگ از دوران اتحاد جماهیر شوروی و مدرنیته محسوب می‌ شوند. پس از جنگ، استالین بر این باور بود که معماری شهر مسکو در جهت رقابت با سایر کشورها متحول شود. با توجه به نظر مورخان، استالین در این کار منافع شخصی خود را بیش از هر چیزی در نظر گرفته بود و در نظر داشت که مسکو را تبدیل به شهری سازد که شهرهای اروپایی توان رقابت با آن را نداشته باشند. از همین رو معماران برجسته ‌ای در ساخت این آسمان ‌خراش‌ ها را به خدمت گرفت تا به شهرهای معاصر اروپایی برسد. در سال ۱۹۴۷ استالین قطعنامه ۵۳ را به ‌منظور ساخت و طراحی ساختمان ‌های چند طبقه تصویب نمود و پس‌ از آن زمان، ساخت‌ و ساز آسمان‌ خراش‌ ها آغاز شد. آخرین ساختمان از هفت‌ خواهران در سال ۱۹۵۷ و چهار سال بعد از مرگ استالین تکمیل شد.

طرح اصلی این آسمان ‌خراش ‌ها هشت ساختمان را در بر می گرفت، اما طرح اصلی هیچ‌گاه عملی نشد. هفت‌ خواهران، مجموعه‌ای از آسمان ‌خراش ‌هایی هستند که به ترتیب شامل دانشگاه دولتی مسکو، هتل اوکراین، وزارت امورخارجه، هتل لنین گراسایا، ساختمان کوتل نینچاسکایا، ساختمان امبکمنت، ساختمان میدان کودرینسکایا و ساختمان اداری گیتس می‌ شوند. ساختمان نیمه‌کاره هشتم ساختمانی اداری بود که پس از مدتی بازسازی آن لغو شد و این امر به دلیل مشکلات ساخت و سازو کمبود منابع مالی ایجاد شد. نمای خارجی آسمان‌خراش‌ ها بی‌ نظیر و طراحی آن در قالب یک حلقه، به‌ منظور تمرکز بر نور شعاعی بود.

از بالای این آسمان‌ خراش ‌ها به ‌راحتی می‌توان بسیاری از شهرهای اطراف را مشاهده کرد. تجهیزات نورپردازی مورد استفاده به‌ منظور روشنایی این آسمان‌ خراش‌ ها، توسط بهترین معماران و طراحان صورت گرفته است. گروه برنامه ریزان به ‌منظور نورپردازی نمای بیرونی، از بهترین و آخرین تجهیزات پیشرفته استفاده کرده و طرح این نورپردازی از روشنایی چند سطحی بهره برده است که باعث ایجاد طیف نوری گسترده ‌ای می‌ شود و به همین منظور سازه‌ ها و نورپردازی‌ ها با تمرکز بر نمای خارجی از ساختمان ‌ها جدا هستند. هر یک از هفت ساختمان همانند عضوی از یک خانواده محسوب می‌ شود.

طراحی سایت آژانس مسافرتی و رزرواسیون آنلاین توسط بیسیس فلای

Copyright © 2015 keyvanparvaz.com All Rights Reserved